Hastaların psikolojik durumu önemli bir konudur. Bu hastalar kronik yani uzun süren bir hastalığın psikolojisi içerisinde yaşarlar. Ailesel özelliği nedeni ile dedede, anne tarafında, baba tarafında ayakları kaybetmiş insanların öyküleri bunların kulaklarına kadar gelmiştir. O yüzden ayak yarası ile bize gelen hastalarda büyük bir korku ve panik vardır. Çoğu zaman ben görmeden evvel birkaç yere de uğramış olabilir. Birkaç yerde yatmış ve tedaviler yapılmış olabilir. Dolayısıyla oralarda da hastaların sinirleri iyice bozulmuştur. Bu şartlar altında gelen hastalar ile diyalog kurmak çok zordur. Büyük bir korku ve panik içerisindedir ve ne düşündüğünü anlamak mümkün değildir. Ne zaman onlarla iletişim kurmaya başlıyoruz? Farklı bir iş yaptığımı gördüğü an, hasta rahatlamaya başladığı zaman, ateşi düştüğü zaman, kusma ve bulantıları kesilip iştahı açılıp yemeğe başladığı zaman gözünü açıyor ve bambaşka bir insan olduğunuzu size ifade etmeye çalışıyor. Dolayısıyla hastaya yapılan yardımlarla birlikte doğru bir iletişim ile yolu açılmış oluyor. Bu çok önemlidir. Sadece iştahın düzelmesiyle bitmiyor.

Yara tedavisi parmak kayıpları, ayağın bir kısmının kayıpları gibi bazı kayıplarla da sonuçlanır. Bunları makul şekilde ve her zaman doğruyu söyleyerek psikolojik sorunları halletmek mümkündür. Bir şeyi bilmek, kötü de olsa insanları rahatlatıyor. Belirsizlik çok daha fazla huzursuz ediyor. O bakımdan da bu konuda hekimin tecrübesi çok önemlidir. Öyle bir noktaya gelir ki, on hastadan dokuzu ‘ben size teslimim, ne isterseniz ayağıma yapın ama yeter ki beni tedavi edin’ noktasına gelirsiniz. Ondan sonra sizin sorumluluğunuz artar. Çünkü hasta bütünüyle size teslim olmuştur. Hasta çevresinin baskısına göre değil, bildiklerinizi daha iyi uygulayan ve daha sorumlu olduğunuz bir aşamaya gelmişsinizdir. Daha doğrusu bu aşama benim hep yaşayıp iyi bir noktaya geldiğimizi sık sık kontrol ettiğim aşama oluyor. O bakımdan hasta ile diyalog çok önemlidir. Psikolojik yönünü iyi anlayıp ona güven vermek çok önemli bir tedavi süresidir.